Küçük bir zenci çocuk, şehrin lunaparkında dolaşırken bir satıcının elindeki balonları seyre dalmıştı. Her renkten ve her biçimden balonlar ışıl ışıl parlıyorlardı.
Derken, birdenbire kırmızı bir balon kazara bağlandığı yerden kurtularak havada uçtu, uçtu, uçtu ve nihayet aşağıdan seçilemeyecek kadar yükseldikten sonra gözden kayboldu.
Bu manzarayı seyretmek için öyle bir insan kalabalığı toplanmıştı ki, satıcı, bir tane daha bırakmanın iyi bir reklâm olacağını düşünerek havaya parlak sarı renkte bir balon daha bıraktı. Arkasından bir tane de beyazını
çözdü.
Küçük zenci çocuk, olduğu yerden bir hayranlık içerisinde ardı ardına uçan rengârenk balonları seyrettikten sonra:
‘Baloncu amca’ dedi. ‘Acaba bir de siyah renkte balon bıraksanız, ötekiler kadar yükselir mi’?
Baloncu, anlayışlı bir bakışla çocuğa tebessüm ederek, siyah renkli bir balonu çözdü.
Parmaklarını gevşetip onu da boşluğa bırakırken şöyle dedi:
“Yavrum, bu balonları yükselten dışındaki renk değil, içindeki cevherdir.”
İnsanları dış görünüşüne göre değerlendirmek Önyargı dediğimiz kötü alışkanlığa yol açar.
Şirinem değerli yorumun için teşekkür ederim.
çok hoş bir yazı ne güzel sölemiş satıcı önemli olan dış görüntü değil kişinin içindeki cevgherdir diye :)