Merhabalar.
Bugün biliyorsunuz ki EKPSS tercihleri yayınlandı ve kimimiz çok ama çok mutlu olurken kimimiz mutsuzluğa büründük ve köşemize çekildik.Hatta yukarıda ki papatya resmi gibi döküldük ve harabe olduk.
Lise düzeyi engellilerimiz özellikle,de MEB hizmetli konusunda tercih yaptı ve büyük olasılıkla bir çok üyemiz çok ama çok küçük farklarla direkten döndü ve şu anda onların duygu ve düşüncelerini çok içtenlikle anlıyorum…
Hep içlerinde Keşkeler olan üyelerimizin içinde 2012 EKPSS yani ( ÖMSS) sinde bende sizler gibi hep direkten döndüm ve ağlamaktan kendimi harap etmiştim…
Ama şunu düşünmüyoruz ki anlımıza yazılan neyse o dur. Allah isteseydi taktir etseydi saten şimdiye kadar puanların 60 lara kadar düşmez miydi?
Şu anda 1950 üyemiz yada engelli kardeşlerimizin evinde şenlik, huzur, mutluluk var…
Ama diğer yandan binlerce üyemizin evinde birer hüsran var.Belki de kimimizin tüm umutları bitti belki özelliklede yüksek puan alan ve atanamayan kardeşlerimizin Annelerinin gözlerinden yaş eksik olmuyordur.Daha ötesi bu yüksek puanla atanamayan üyelerimiz aman ALLAHIM ben nerede yanlış yaptım diye içleniyordur.
Ne olursunuz üzülmeyelim ağlamayalım Önümüzde ki günlerde tekrardan bir EKPSS sınavı olacak ve şimdiden buna kendimizi hazırlayalım..Gecen geçmiş olan olmuştur.Üzülmekle elimize ne geçecek sizce:
Sizlere hemen cevabını ben vermek istiyorum.Ola ki engelli tarafımız yani özürlü yanımız nörolojikse ve en ufak bir şeyden etkileniyor ve hassas ise, sürekli bir ağrı kramp girmeleri olur.Ayrıca muhteşem bir baş ağrısı ve bize kalan çok ama çok feci şekilde gelen bir mutsuzluk…Gerisi yalan.
Buradan tüm memur olan 1950 engelli arkadaşlarımıza hayatlarındaki bu güzel dönem için mutluluklar ve iş hayatlarında ise başarılar dilerken.Diğer kazanamayan arkadaşlarımıza ise pes etmemelerini ve hayata daha çok sıkı sıkıya bağlanmalarını canı gönülden istiyorum.
Yazımın sonlarına geldiğimde sınavı kazanan bir kardeşimizden bahsetmek istiyorum.Arkadaşımızın adı Ahmet ve çok fakir bir aileden gelmekte.Benim kurs arkadaşımdı ve o kadar engel derecesi yüksekti ki tahtaya çıkacağı zaman heyecanlanır ve düşerdi…
Hocalarımızın bir tanesi onun tahtaya çıkmazını istemezdi çünkü bir öğretmen için Ahmet,in tahtaya çıkması zaman kaybından başka bir şey değildi..
Ama bugün oldu ve Ahmet Memur oldu..Ahmet seninde hayatında başarılar dilerim Engelli olman tahtaya çıkamaman seni yıldırmadı ve çok güzel yerlere geldin.
Saygılar…
UYARI:Bu köşe yazısının telif hakları Nur Kılıç‘a ve yayın hakları engelsizdunyam.org’a aittir. “www.engelsizdunyam.org” biçiminde aktif bağlantı kurularak, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir. Açık kaynak göstermeden yapılan alıntılar için yasal takip yapılacaktır. ©
