Engelli olmak kusur sıkıntı çile değil benim için ama neden ANNEM beni her defasında horluyor ben bıktım yoruldum bu durumdan…
Her zaman için diğer kardeşlerimin doğrusu onun için bir emir oluyor benden hiç bir fikir sormuyor bile.
Halbuki ben bakıma muhtacım tırnaklarımı kesemiyorum saçlarımı tarayamıyorum…yemeğimi yapamıyorum tek başıma yürüyemiyorum anlayacağınız ben anneme mecburum ama o
bu durumdan rahatsız.
Benim anladığım anne modelini çözdüm kafamdan ANNEM. Gamze sen benden beş metre uzak ol her lafa girme hayatımdan uzak dur sadece evin bir köşesinde 5 yaşındaki çocuklar gibi dur diyor.
Ya böyle bişey olabilir mi her şeyden önce annemizin bizlere sahip çıkması ilgilenmesi arkadaş olması, elimizden tutup alışveriş merkezlerine falan götürmesi gerekmez mi?
Benim annem bunu yapmıyor devamlı kendi dünyasında geziyor-tozuyor diğer abilerimin yanına gidip haftalarca kalıyor. Bana da şunu diyor ya gel bir köşede otur sesin bile çıkmasın. Yada manisa da yani altı üstü oturduğumuz evde abinle kal seçim senin diyor..
Biliyor musunuz ben sizlere çok ama çok özeniyorum.
Benim size tek bir sorum olacak siz benim yerimde olsanız ne yapardınız bu kadar dışlanmak dan yoruldum. (Gamze)(Hayata Dair)(Yıl:2016)
UYARI:Bu köşe yazısının telif hakları Nur Kılıç‘a ve yayın hakları engelsizdunyam.org’a aittir. “www.engelsizdunyam.org” biçiminde aktif bağlantı kurularak, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir. Açık kaynak göstermeden yapılan alıntılar için yasal takip yapılacaktır. ©
