Bayramlar Hep Ameliyatlarıma denk gelirdi !

Sevgili arkadaşlar yine geldi bir bayram arefesi ve ben yine mutsuz,üzgün, virane kısacası harabelerin çiçeğiyim. Çünkü hiçbir zaman çocukken doğru düzgün bayramlığım ve huzur dolu geçireceğim dediğim sağlığım olmadı, hep doktorlarda yada hastanelerde olurdum, tesadüf buya genelde hep ameliyatlarıma denk gelirdi…gelmese dahi bayramlık alacak gücümüz olmazdı,neden olmazdı acaba olmazsa olmazmış demekki…annem ya birşeyler dikerdi yada pazardan ucuz birşeyler bulursa anca…diğer bayramda onları yırtmak eskitmek yok onları giyecektim.

Biliyorum ve tahmin ediyorum sevgili arkadaşlar hepiniz de benim gibi yokluktan geldiniz, çocukken bayram geldiği zaman sizlerde benim gibi çok ağladınız.

Az önce pencere kenarında oturmuş geçmişi hayal ederken yoldan geçen çocuklar ya anne babalarıyla cıvıl cıvıl iştahlı iştahlı güle oynaya çarşıya gidiyorlar yada dönüyorlardı, ah çektim içimden ben bunların yaşındayken evin parası nurun ameliyatlarına yada fizik doktorlarına yada ekmek parasına giderdi…

Sizce bayram neydi bayram kimler içindi bana soracak olursanız bayram çocuk demekti,
bayram gülen o 2 çift göz demekti,
bayram gelmeden 5 6 gün önce saatleri saymaya başlamak demekti…
çocukların bayramlarda büyüklerinden harçlık kopartmadan yakalarını bırakmamak demekti.
Sizde bilmem amma bizde böyleydi…

Ben hiç bayram yaşamadım amma , şimdi diyorum ki keşke şimdi çocuk olsaydım şu yoldan gecen çocuklardan biride ben olsaydım. En azından şu anki yokluk bizim zamanımızdaki gibi değil, sağlık şartlarıda o zamankiyle kıyaslanamaz tabiki…

Şu anda bir nur için varlık dönemi istediği an istediğini alan içinde hiç bir şey kalmayan hatta herşeyin en iyisini alabilen bir nur, ama biliyor musunuz ben sırf bayram için alışveriş yapmıyorum kısaca bayramlık almıyorum, neden biliyor musunuz?
o bayramlıklar benim çocukluğumda lazımdı içim acıyor her bayram günü geldiğinde.
Çünkü o küçük Nur çocukken hep başka çocuklara bakar imrenirdi çünkü onlar yeni yeni ciciler almışken sen bir köşede ağlamaklı olurdun…

Yüce rabbimiz bizi gördüğümüz günden geri bırakmasın…
Hiç birimizin bayramı hüsranla, üzüntüyle geçirmesin inşallah…
Yazar: Nur Kılıç

Yazımın sonuna Atalay Demirci’nin bir şiirini ekleyerek yazıma son vermek istiyorum.
YA DA
Ya ağlamasın hiç kimse
Ya da gülmesin şu her zaman gülenler
Ya kimsede olmasın para denen illet
Ya da paylaşmasını öğrensin paralı millet.
Ya kimse söylemesin sevdiğini
Ya da yapsınlar sevginin şu asıl tarifini.
ya şu bayramlar hiç yaşanmasın
Ya da bayramlarda et yemeyen kalmasın

Sevgiyle Kalın…