Merhabalar,
Sizlere bugün yaşlılarımızı ifade etmek istiyorum…Bizleri en iyi anlayan yaşlılarımız bizlere her an muhtaç olan yine o güzel yaşlılarımızdır.
Bir yaşlı 70 yaşına geldiği zaman bire bir biz engellilerden pek bir farkı kalmıyor,yürümesi olsun belinin bükülmesi olsun..Helede belli bir rahatsızlığı olunca felç kalması an meselesi değilmi arkadaşlarım.
Bizler aslında sağlıklıyız ne kadarda kolumuz ayağımız tutmasa da sağlığımız yerinde kemiklerimiz etimiz yaşlılarımız kadarda olsa ağrımıyor sızlamıyor. Öyle değilmi sevgili dostlar
Düşünsenize onlar sevgiden mutsuz eşleri ölmüş hele bazı aileler var yaşlısını sokağa atıyor.Hiç bizlere hiç Türk milletine yakışıyor mu?80 90 yaşında babasını annesini sokağa atmak vicdan nasıl el verir buna ki…Bence 75 yaşındaki bir yaşlımızın biz engellilerden hiç mi hiç bir farkı yok…
Sözümü bitirmeden sizlere 92 yaşındaki dedemden bahsetmek istiyorum.
Dedem 92 yaşında kulağında kulaklığı elinde bastonu gözünde gözlüğü olduğu halde sandalyesinden felan kalkarken zorlanıyor.Çünkü yaşlılıkdan beynin damarlarında daralma var ayrıca şeker tansiyon hepsi bulunmakda.Dedem tek başına kalıyo hiç bir evladının yanına gitmiyor sebepi rahat edemediğini dile getiriyor, ve yanında 15 yaşında dayımın oğlu kalıyor.Dedemin 8 çocuğu var ve 4 tanesi günlük gelip işini yapıyor akşam 10 olduğu zamanda evine gidiyor. Bugün günlerden çarşamba yanına gitme günü annemde.Allah dedeme uzun ömürler versin o bizim atamız.
1 EKİM DÜNYA YAŞLILAR GÜNÜNÜ UNUTMAYALIM.
UYARI:Bu köşe yazısının telif hakları Nur Kılıç‘a ve yayın hakları engelsizdunyam.org’a aittir. “www.engelsizdunyam.org” biçiminde aktif bağlantı kurularak, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir. Açık kaynak göstermeden yapılan alıntılar için yasal takip yapılacaktır. ©
