Annem biliyorum sen benim için ne kadar çileler çektin,engelli kızım dedin boynunu büktün. Kızım üzülmesin diye yeri geldi babama baş kaldırdın. dedin o özürlü onun her şekilde ilgiye ihtiyacı var dedin. Ameliyat köşelerinde ben kolumun ağrısıyla can çekişirken sen o kuru sandalyede başımda durdun. tamam elifim canım kuzum geçecek bunların hepsi geçecek, Elifim hadi günleri sayalım tam 13 gün sonra ayağa kalkacaksın belkide koşacağız seninle uzun patika yollarda…
Ama anne ben dayanamıyorum bu kadar acılara sağ bacağım sanki benden bir parça değil çok acıyor
Geçecek yavrum geçecek bak aylardan ramazan sen hep Allah’ına dua et…
Bu gece hastanede sabah olmaz annem bu hemşireler nerede kaldı bir ağrı kesici versinler.Gelirler yavrum gelirler onlarında belli bir saati var ilaç için.
Annem hatırlarmısın gecen sene ilk okul bire giderken okula geldiğimizde sınıfın merdivenlerini aşamazdım sen beni sırtına alır sırama kadar getirirdin.
Getiririm yavrum getiririm kuzum ben anneyim deseler ki şu bacağını elife ver deseler.
Elifime kuzuma çocukluğunu doya doya yaşasın diye bırak bacağımı canımı bile veririm derim
Ama yavrum şu da bir gerçek Allah senide benide sınıyor.Diğer arkadaşların yataklarında mışıl mışıl uyurken biz burada can çekişiyorsak vardır yaradan Rabbimin bir bildiği.
Unutma insan çile çeke çeke hayatı öğrenir kimi bizim gibi engelli bir birey olarak,kimi başka başka yollardan..
Canım annem ben 8 yaşında bir kızım amma her şeyin farkındayım.en büyük farkında olduğum şeyde annem,senin varlığın Annem iyiki varsın annem seni üzdüysem engelimden dolayıdır
Annem senden çok özür dilerim. Çünkü elifinin küçücük yüreği varsa o yüreğinde hep sen varsın canım annem.
Yazan Nur Kılıç
engelsizdunyam.org
