Tek Ayakkabı(m)

Küçük bir kızken, çok merak ederdim bir insanın çift çift ayakkabısı olması nasıl bir duygu diye.
O zamanlar cihaz kullandığım için bana özel ayakkabı yapılırdı.

Bir gün bayramlık alışverişe çıktık babamla.İlla ayakkabı isterim diye tutturdum.
Şuan hâlâ varmı bilmiyorum ama fatih’te Lale kundura vardı,oraya gitmiştik babamla.
ve çok güzel bir ayakkabı almıştık.Öyle basit birşey değildi cicili bicili rugan ve üstünde yeşil çizgili…

Bayramda büyük bir hevesle giydim ayakkabımı.
İşte benimde model bir ayakkabım olmuştu sonunda( Laf aramızda o bayramda en güzel benim ayakkabılarımdı).
Onları çok uzun seneler kullandım.

Herkez yılda bir kaçtane ayakkabı alıyordu oysa benim bir tane vardı ben bir kaç çift ayakkabı sahibi olmak nasıl bir duygu çok merak ederdim.
Birgün kendi ayakkabımı kendim aldım,ayağıma giydim ve satıcı çocuk “çok güzel oldu” dedi.
Bende “evet yakıştı ama değil mi? dedim “zaten tek ayağa ancak bu kadar yakışır”
satıcı çocuk şaşırdı.

“İnanın çok yakıştı dedi
Aylar sonra bir ayakkabı daha, aldım az topuklu, tam genç kız ayakkabısı.
Evdekiler “yaa bu sana gitmez giyemezsin dediler.
“Yok banane…gider neden gitmesin,hem ben genç kız değilmiyim, hayallerim yokmu sanıyorsunuz, sadece ayakta olan mı giyer bunu? diye veryansın ettim çocuklugumda yapamadığımı şimdi yapıyordum!

Artk çift-çift ayakkabım var.
Nasıl bir duygu oldugunu ögrendim.
Peki, içimdeki burukluğum geçiyor mu?
İlk aldığım gün evet; ama ayakkabının tekini atarken içim acıyor.
Şimdi bir kaç çift ayakkabım var ama, umutlarım, ‘belki bir gün’lerim…işte onlar yok artık.
Yazar:Filiz Köseoğlu